Mens achter het delict - Bas

Als ik vertel wat voor werk ik doe, word ik regelmatig wat verbaasd, en soms geschokt, aangekeken. ‘Dat je met dat soort mensen wilt werken, voel je je niet de hele tijd enorm onveilig?’ Ik erger me soms aan dat soort uitspraken, maar van de andere kant: voordat ik in de forensische GGZ ging werken kon ik me ook niet echt een voorstelling maken van dat soort mensen. Na zo’n tien jaar, waarbij ik nu al geruime tijd bij de Waag werkzaam ben, kan ik dat wel. En ik heb de doelgroep in mijn hart gesloten.

Het gedrag waar onze cliënten voor worden aangemeld keur ik af, maar een oordeel over de persoon zelf voel ik niet zo snel. Zodra ik ‘gewoon’ in gesprek ga met de persoon die voor me zit, wordt meestal een heel andere kant zichtbaar dan ‘het delict’ alleen. De meeste cliënten die bij ons als dader worden aangemeld, zijn uiteindelijk ook slachtoffer. Niet zelden zijn ze vroeger mishandeld, verwaarloosd of op andere manieren tekortgekomen, en daardoor beschadigd. Ze zijn vaak getraumatiseerd, slecht van vertrouwen en hebben veel moeite om zich op een ‘normale’ manier te hechten aan anderen.

Daarmee wil ik het werk niet romantiseren. Cliënten zoeken in het contact vaak de grenzen op, zijn soms weinig gemotiveerd en laten niet altijd veel los. Ik moet goed mijn eigen grenzen bewaken en soms is dat hard werken. Laatst zei een cliënt, na een (vanuit mijn perspectief tenminste) helemaal niet zo’n leuke sessie tegen me: ‘ik gedraag me dan zo onmogelijk om uit te testen of je me een beetje aan kan’. Zo’n uitspraak vind ik goud waard!

Wat ik zo fijn vind aan werken bij de Waag is dat ik een team om me heen heb, bij wie ik te rade kan gaan en die me kunnen helpen op het moment dat ik vastloop met een cliënt. We hebben veel onderling contact, bouwen op elkaar, en dat moet ook wel. We moeten elkaar scherp houden, stilstaan bij risico’s en duidelijk voor ogen hebben waar de behandeling zich op moet richten. Onze cliënten zijn uiteindelijk niet voor niets aangemeld, het doel is om te voorkomen dat ze (opnieuw) de fout in gaan. Ik vind het goed dat we verschillende zorgprogramma’s hebben, die houvast bieden, maar tegelijk ook veel ruimte geven om iedere cliënt zorg op maat te bieden. Want, de ene persoon is de ander niet...